Vaak koppelen we het woord stilte aan het afwezig zijn van geluid. Vervolgens wordt dat tot voorwaarde gemaakt om te kunnen ontspannen en je gemoedsrust te bewaren. Dan kun je bijvoorbeeld lezen in “in het bos kom je even helemaal tot rust en kun je genieten van de stilte”, of “na deze meditatieretraite kun je er weer tegen”.
Er is niets tegen een boswandeling of meditatie-retraite. Maar als je van die stiltes afhankelijk bent voor je gemoedsrust, heb je een probleem als er geen bos voorhanden is in tijden van stress of als je een been breekt en niet op retraite kunt.
Door de dagelijkse hoeveelheid prikkels, de vele beeldschermen waar we ons achter verstoppen; doordat we met z’n allen steeds minder in ons lichaam wonen en meer in ons hoofd, en ons lichaam behandelen als een vehikel om ons hoofd van A naar B te brengen, zijn we iets kwijtgeraakt.
Hoe mooi alle communicatiemiddelen zijn en hoe welvarend we ook zijn, voor veel mensen geldt dat het leven ze overkomt…